อ้าว! ทำงานไม่มีเป้าหมายเป็นยอดขายตัวเลขจับต้องได้ แล้วคุณทำงานนี้ไปทำไมล่ะ
คุยกับเอเจนหลายๆคน พบว่า การตั้งเป้าหมายรายปี รายเดือน รายสัปดาห์ รายวัน ไม่ใช่เรื่องปกติที่เอเจนทำกัน พอถามต่อไปว่า อ้าว! ทำงานไม่มีเป้าหมายเป็นยอดขายตัวเลขจับต้องได้ แล้วคุณทำงานนี้ไปทำไมล่ะ
คุ้นๆ มั้ย
มันไม่ผิดอะไรหรอก ที่จะทำมาหากินแบบไหน สไตล์ไหน ถ้ามันใช่สำหรับคุณ
แล้วถ้าถามต่อว่า ถ้าในอนาคต เดือนสองเดือนข้างหน้า คุณไม่มีลูกค้าเลย ปิดไม่ได้ คุณจะจัดการอย่างไร ตรงไหน ถ้าคุณไม่มีแผน หรือกรอบอะไรที่จะตรวจสอบธุรกิจตัวเองเลย?
“ เอ่อ…ก็คงไม่หรอกมั้งคะ มันก็ยังมาได้เรื่อยๆ ก็ทำไป ถ้าไม่ไหวจริงๆ ก็ค่อยว่ากัน ตอนนี้ก็ทำไปเรื่อยๆ “
“เหรอ… ดูเหมือนคุณไม่ได้อยากจะทุ่มเทกับมันจริงๆ… แล้วบรรดาลูกค้าที่ดูแลอยู่ เพราะธุรกิจนี้มันเป็นธุรกิจความสัมพันธ์ระยะยาว คุณจะทำอย่างไรกับคนเหล่านั้นล่ะคะ…”
“ โหว… พี่คิดไกลเน๊าะ หนูทำสบายๆนี่ล่ะ ไม่อยากคิดมาก เลือกอาชีพนี้เพราะมันชิลๆ”
หลายคนเข้ามาในอาชีพ ด้วยหลากหลายเหตุผล และเลือกที่จะอยู่ก็ด้วยหลายเหตุผล สำหรับตัวเอง อยู่เพื่ออยากโต อยากส่งต่ออาชีพ อยากเป็นที่พึ่งพาได้ของลูกค้า ของเอเจน จึงปล่อยวางความชิล มาเป็นลงมือทำอะไรให้มันเป็นระบบระเบียบ สิ่งแวดล้อมใดๆ ที่เหยาะแหยะ สงสัย ไร้ระเบียบ ไม่ให้พลัง ก็เลือกที่จะปล่อยออกไป
“ ก็พี่เป็นคนมีวินัยไง หนูไม่ใช่… “
วินัยไม่ได้มาจากการถูกสั่งให้บังคับตัวเอง วินัยและการยอมทำในสิ่งที่บางครั้งไม่เพลิดเพลิน ต้องฝืนใจ มันมาจากการเลือก เลือกแล้วที่จะทำ เลือกแล้วที่จะเดิน ในระดับที่ให้คนทั้งโลก Say no กับฉัน ฉันก็จะทำ มันมาจากสิ่งนั้น
มนุษย์มีพลังมหาศาล เราไม่ได้เกิดมาแค่ความเชื่อจำกัดว่า เอาเท่านี้แหละ มีแค่นี้แหละ
เชื่อไหมทุกคนที่บอกว่าชอบชิลๆ รู้ตัวดีทุกคนว่า “ ยัง ฉันยังทำไม่สุดเลย”
คอมฟอร์ทโซนมันหน้าตาแบบนี้นะคุณมันดักยอดมนุษย์ ให้ลืมความสุดยอดของตัวเอง และทำตัวธรรมดาๆ กลืนๆไปกับโลก
คุณจะทำแบบนั้นก็ได้นะ ถ้าไม่กลัวว่า วันหนึ่งก่อนจะหมดเวลาจากโลกนี้ไป คุณมองย้อนกลับมาด้วยความเสียดายว่า มีหลายเรื่องเหลือเกิน ที่ฉันน่าจะทำมันให้สุด ให้ได้รู้จักความน่าทึ่งของตัวเองมากกว่านี้ ให้สนุกกับชีวิตมากกว่านี้ ฉันเสียดายจริงๆ
จะใช้ชีวิตให้สุด หรือใช้ชีวิตให้น่าเสียดาย