คิดใหญ่ ไม่คิดเล็ก ความคิดแบบเด็กๆ ไม่รู้จักโต ไม่มีวันพาคุณไปได้ไกล
สมัยเป็นเอเจนใหม่ๆ คิดอย่างเดียวว่าอยากมีเงิน ทำทุกอย่างให้ได้เงิน จน Burn out หมดแรง คิดลบ โทษทุกอย่าง รวมทั้งตัวเอง ว่าใช้การไม่ได้ แต่คิดจะลุกขึ้นมารับผิดชอบไม่เป็น
จะพลิกสถานการณ์อะไรได้ยังไงล่ะ ฉันมันก็แค่เอเจนตัวเล็กๆ คนหนึ่ง
(ไอ้) บริษัทนี่ล่ะ ที่ต้องรับผิดชอบ ทำไมไม่ส่งลีดดีๆมา?
ทำไมไม่มีสต๊อกเยอะกว่านี้?
ทำไมไม่มีระบบที่ดีกว่านี้?
ทำไมออฟฟิศไม่กว้างกว่านี้?
ทำไมห้องน้ำไม่เยอะกว่านี้?
ทำไมเอเจนในบริษัทนี้มันเยอะจัง(วะ)?
ขอบคุณความคิดลบ เรื่องลบ ที่หลั่งไหลมามากมายตามคำเรียกร้อง จนท่วมท้น เหม็นเบื่อ บาดเจ็บ จนทนไม่ไหว และตื่นขึ้นมา ตัดสินใจเปลี่ยนแปลงตัวเอง
ตัดสินใจเปลี่ยน ก็เหมือนติดสินใจหันหัว ไต่กลับขึ้นมาจากเหว มันเหนื่อยกว่าตอนปล่อยให้ตัวเองไหลลงไปเยอะเลย เพราะสันดานความขี้เกียจ ความคิดฝ่ายต่ำ เป็นตัวช่วยนำ ผสมกับแรงดึงดูดโลก ทำให้เรื่องชั่วร้าย เกิดขึ้นได้ง่ายกว่าเรื่องดีๆ
มีรุ่นน้องหลายคน ถามว่า "พี่ใช้เวลานานไหมกว่าจะรู้จักตัวเอง กว่าจะมั่นใจว่าทางที่เลือกนี้ถูกต้อง และไว้ใจตัวเองได้..."
" นานว่ะ ... นับไม่ได้ว่ากี่เดือน กี่วัน แต่นาน ซ้ำแล้วซ้ำเล่า ที่ต้องยืนยันความตั้งใจกับตัวเองเวลาเกิดการทดสอบ ว่านี่คือฉันตัวจริง นี่คือสิ่งที่ฉันเลือก ..."
มันนาน และมาไกลมากแล้วจริงๆ ที่ฝึกดักจับความคิดลบ ฝึกทักษะความเร็วในการขจัดทิ้ง เพื่อให้เบาตัว เบาใจ
ใครๆ ก็มีเรื่องยากๆ ในชีวิตที่ต้องจัดการทั้งนั้น เขาก็ต้องรับมือเรื่องหนักๆ เหมือนเราที่ยังต้องเดินทางต่อไป อย่าเสียเวลาคิดลบ หรือต่อว่าเขาเลย
เพราะเป้าหมายมันไกลกว่ากองขยะ และหมาที่คอยเห่าข้างทาง