เคยสงสัยกันมั้ยว่า...เอเจนอสังหาฯที่ทำงานมานานๆ ทำไมผลงานยังไม่ไปถึงไหน ทั้งที่ตั้งใจ

สิ่งที่น่าสนใจ จากการพูดคุยกับเอเจนอสังหาริมทรัพย์ที่ทำงานมานานๆ แล้วผลงานยังไม่ไปถึงไหนอย่างที่ตั้งใจ ทั้งๆที่เป็นคนดี คนมีน้ำใจ บริการดี คือ

หลายคน ไม่ชอบการเจรจาต่อรอง!

เวลาไม่ชอบต่อรอง ก็เลือกแต่เนื้องานที่ทำง่ายที่สุด จึงไม่โตได้ตามตั้งใจสักที บางคนก็โพสต์ๆ ไปนั่นแหละ คิดว่าเดี๋ยวก็มีคนมาถาม ไปเปิดห้องให้ ถูกใจเขาก็เช่า ลูกค้าไม่เอาก็หาใหม่ ไปเรื่อยๆ ทำแค่นี้ บ่อยๆ เดี๋ยวก็ได้เอง ทีละหมื่นสองหมื่น เดี๋ยวก็ครบ 7-8 หมื่น ง่ายกว่าทำงานเงินเดือนอีก….

คนทำเช่าเก่งๆ ขยัน ทำงานละเอียด สู้ยิบตา ก็มีเยอะ พูดจาชัดเจน คำไหนคำนั้น ไม่อยู่ในประเด็นนี้นะคะ ไม่เหมารวม

เวลาทำขาย… เจ้าของตั้งราคาอะไรมาก็โพสต์ขายมันอันนั้นแหละ เจรจาเพื่อทำราคาให้ถูกต้องก่อนขายคืออะไร ไม่อยากทำ มันกดดัน!….ให้มีคนมาถามเถอะ ค่อยไป “ขอ” ลดเอา ให้ก็เอา ไม่ให้ก็ไปหาเคสใหม่ หรือทำไปเรื่อยๆ แหละ

ไม่ได้แปลว่าคนไม่ชอบเจรจาต่อรอง เป็นคนไม่เก่ง หรือไม่มีความสามารถ แต่เขาอาจติดสบายมากไปสักหน่อย การที่ทำอะไรแค่นี้ก็ได้เงินแล้ว จึงไม่จำเป็นต้องมาทำอะไรให้เกิดแรงต้านในชีวิตอีก

อาจจะต้องใช้ชีวิตไหลไปเรื่อยๆ ชิลๆ พักหนึ่ง จนเห็นว่าชีวิตไม่ไปไม่มา เขาจึงจะตื่นขึ้นมาปรับปรุง พัฒนา ตนเองไปสู่การเป็นที่สูงขึ้น proactive และมั่นใจมากขึ้น

ปลาตาย ไม่ได้ออกแรงว่าย แต่มันไหลตามน้ำ

ไม่มีเอเจนที่ประสบความสําเร็จคนไหน กลัวการเจรจาต่อรอง

อาชีพเรา ปากต้องเป็นเอก สมองเฉียบคม แก้ไขสถานการณ์ จัดการปัญหาได้เบ็ดเสร็จคล่องตัว คือคุณสมบัติสำคัญของคนทำอาชีพนี้ เหมือนคนเป็นหมอผ่าตัด จะกลัวเลือดได้อย่างไร?

ความกลัวการสื่อสาร การเผชิญหน้า มาจากรากของความภาคภูมิใจในตัวที่ต่ำ ความไม่เชื่อว่าเราคู่ควรกับสิ่งที่ดีที่สุด ความไม่เชื่อในวิจารณญาณ ขาดความมั่นคงในหลักการความถูกต้อง การไร้วินัย

จึงยิ่งทำให้จิตใจหดหู่ ไม่เชื่อมั่น คำพูดจึงไร้พลัง ยิ่งพูด ยิ่งอ้าปาก ยิ่งเป็นรอง ปะเหมาะไปเจอเจ้าของทรัพย์คู่บุญ คู่กรรม ก็ต้องมาร่ำไห้ท้อแท้ เพราะสนทนาแก้ลำกับเขาไม่ได้ ถูกโขก ถูกสับ จนเกลียดอาชีพตัวเองไปก็มาก

น่าสนใจ ว่าคนที่มี Self esteem หรือความภูมิใจในตัวเองต่ำนั้น ดูภายนอกอาจดูอ่อนหวาน ว่าง่าย แต่ด้วยสะสมความโกรธจากการถูกเอาเปรียบมานานๆ โดยไม่เคย process อารมณ์อย่างเหมาะสม

ได้แต่ทน และเก็บกด ก็มักมีนิสัยขี้บ่น คิดลบ บางคนร้ายขนาดชอบนินทาก็มี เกิดปัญหาอะไรใช้วิธีหลบเลี่ยง ไม่ปะทะ และไม่แก้ไข กลัวหัวหด เอาตัวรอดอยู่ในกระดอง

อ่านมาถึงตรงนี้แล้ว คุณอย่าคิดว่า คนเขียนนี่ คงเกิดมามั่นใจได้โล่ห์ตั้งแต่เกิดสินะ คงไม่มีวันเข้าใจหรอก ว่าคนที่ต้องกล้ำกลืนเวลาถูกโขกสับแล้วสู้ หรือจัดการอะไรไม่ได้ มันเจ็บแค่ไหน

คนที่มีความภูมิใจในตัวเองต่ำ มักเกิดมาจากครอบครัวที่ยากลำบาก ดิ้นรน หรือถูกควบคุมมากเกินไป คำมั่นสัญญาของพ่อแม่ ไม่สามารถคาดหวังได้ เพราะพวกเขาเองก็ลำบาก ทำให้เติบโตมาอย่างหวาดระแวง ไม่มั่นใจในการรอคอย รู้สึกว่าไม่คู่ควร และไม่คิดว่าตัวเองจะได้รับในสิ่งที่ต้องการ

ชีวิตเริ่มต้นของโอ๋ก็มาจากแบบนั้นค่ะ โคลนเหนียวของความขาดแคลน ความกลัวเกาะติดใจเต็มไปหมด ยากที่จะเติบโต ขยายตัว ใช้ชีวิตเหมือนปลาตายก็เคยทำมาแล้ว หลับๆตื่นๆ จนรู้ว่า ทุกครั้งที่ตื่น ฉันมีพลังนี่นา จึงสะสมพลังงานและความสว่างในใจให้เกิดขึ้นบ่อยๆ

เคลื่อนไหวจิตใจและร่างกายไม่ให้ซึมเซา มีวินัยในการต้องเคลื่อนที่ไปข้างหน้าไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น จนโคลนสกปรก ถูกล้างออกไปมาก และยังต้องหมั่นขัดล้างเสมอ

ใครที่ยังไม่ถึงฝั่งฝัน อย่าโทษโชคชะตาที่เหมือนแกล้งให้สำเร็จช้า อย่าโทษพ่อแม่ คนรอบข้างที่เลี้ยงเรามาได้ดีที่สุดแค่นี้ เพราะแรงเสียดทานทุกชนิด ถูกจัดส่งมาให้คนพิเศษอย่างเราฝึกฝนตนเองให้แข็งแรง และแกร่งขึ้นในทุกวัน

คุณทำได้นะ คุณไม่ธรรมดา 🙂